การประชุมคณะทำงานร่างเกณฑ์มาตรฐานงานสร้างสรรค์

(ร่าง) เกณฑ์มาตรฐานงานสร้างสรรค์โดยคณะทำงานฯ กลุ่มที่ 1
สาขา การออกแบบนิเทศศิลป์และการออกแบบสื่อ
วันที่ประชุม 3 เมษายน 2552
รายชื่อคณะทำงานที่เข้าร่วมประชุมครั้งที่ 1
1. ผศ. จรัญ ชัยประทุม
2. อ. ปิยลักษณ์ เบญจดล
3. อ. ทัศนัย เศรษฐเสรี
4. อ. อัญชุลี อำไพศรี
5. ว่าที่ ร.ต.ศรัทธา สินสาธิตสุกุล
6. อ. บุญพาด ฆังคะมะโน
7. อ. รุ่งนภา ผลพฤกษา

คำจำกัดความ
งานสร้างสรรค์ สาขาการออกแบบ หมายถึง การออกแบบนิเทศศิลป์ การออกแบบสื่อ การออกแบบผลิตภัณฑ์ การออกแบบแฟชั่น การออกแบบเครื่องประดับ การออกแบบภายใน และสาขาอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง ที่แสดงออกถึงแนวความคิดของผู้สร้างสรรค์เองโดยไม่ลอกเลียนผู้ใด กระบวนการสร้างสรรค์งานต้องมีวัตถุประสงค์ชัดเจนและมีการวางแผนงานล่วงหน้า ประกอบไปด้วยตัวผลงานจำนวน 1 ชิ้นหรือหลายชิ้นโดยนับเป็นผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) 1 ผลงาน และรายงานผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) ที่อธิบายและชี้ให้เห็นว่างานดังกล่าวทำให้เกิดความก้าวหน้าทางวิชาการหรือเสริมสร้างองค์ความรู้ หรือให้วิธีการที่จะเป็นประโยชน์ต่อสาขาวิชานั้น หรือแสดงถึงความสามารถในการบุกเบิกในสาขาวิชานั้น หรือมีประโยชน์ต่อการเรียนการสอนด้านศิลปะและการออกแบบ โดยอาจมีรายละเอียดต่างๆ ที่แสดงให้เห็นคุณค่าของผลงานเพิ่มเติม ทั้งนี้ ต้องไม่เป็นงานออกแบบที่ทำเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาเพื่อรับปริญญาหรือประกาศนียบัตรใดๆ

ข้อเสนอแนะ: ควรมีการประชุมเพื่อกำหนดการแบ่งสาขาย่อยและคำนิยามของแต่ละสาขาย่อย

ตัวอย่าง
งานสร้างสรรค์ สาขาการออกแบบนิเทศศิลป์และการออกแบบสื่อ หมายถึง งานออกแบบกราฟิก (graphic design) อัตลักษณ์องค์กรและการสร้างแบรนด์ (corporate identity and branding) ข้อมูลเชิงภาพ (information graphics) แบบตัวอักษร (typeface / typography) คาแรกเตอร์ (character) สิ่งพิมพ์ (book / editorial) ภาพประกอบ (illustration) ภาพถ่าย (photography) บรรจุภัณฑ์ (packaging) สื่อการสอน (instructional media) กราฟิกในสภาพแวดล้อม (environmental graphics) กราฟิกเพื่อการโฆษณาและประชาสัมพันธ์ (promotional graphics and advertising) แอนิเมชั่น (animation) โมชั่นกราฟิก (motion graphics) ภาพยนตร์สั้น (short film) มิวสิกวีดิโอ (music video) สื่อเชิงปฏิสัมพันธ์และเว็บไซต์ (interactive media and website) มัลติมีเดีย (multimedia) หรือการผสมผสานงานเหล่านี้ในโครงการเดียวกัน รวมทั้งการ curate งานออกแบบสาขาการออกแบบนิเทศศิลป์และการออกแบบสื่อ ที่แสดงออกถึงแนวความคิดของผู้สร้างสรรค์เองโดยไม่ลอกเลียนผู้ใด กระบวนการสร้างสรรค์งานต้องมีวัตถุประสงค์ชัดเจนและมีการวางแผนงานล่วงหน้า ประกอบไปด้วยตัวผลงานจำนวน 1 ชิ้นหรือหลายชิ้นโดยนับเป็นผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) 1 ผลงาน และรายงานผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) ที่อธิบายและชี้ให้เห็นว่างานดังกล่าวทำให้เกิดความก้าวหน้าทางวิชาการหรือเสริมสร้างองค์ความรู้ หรือให้วิธีการที่จะเป็นประโยชน์ต่อสาขาวิชานั้น หรือแสดงถึงความสามารถในการบุกเบิกในสาขาวิชานั้น หรือมีประโยชน์ต่อการเรียนการสอนด้านศิลปะและการออกแบบ โดยอาจมีรายละเอียดต่างๆ ที่แสดงให้เห็นคุณค่าของผลงานเพิ่มเติม ทั้งนี้ ต้องไม่เป็นงานออกแบบที่ทำเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาเพื่อรับปริญญาหรือประกาศนียบัตรใดๆ

รายงานผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) หมายถึง เอกสารที่อธิบายถึงที่มาของแนวความคิด วัตถุประสงค์ของการออกแบบ แผนงานและกระบวนการออกแบบ การวิเคราะห์ผลการออกแบบ และผลงานออกแบบ โดยมีบทคัดย่อ (abstract) และการอ้างอิงอย่างถูกต้องและเหมาะสมตามหลักวิชาการ

รูปแบบ / คุณสมบัติของผลงาน
ผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) 1 ผลงานพร้อมรายงานผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) 1 เล่มที่มีคุณสมบัติดังนี้
1. ผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) ตามคำจำกัดความ ที่มีรูปแบบที่เรียกได้ว่าเป็นงานออกแบบที่อาจสร้างขึ้นในนามของตนเองคนเดียวหรือสร้างขึ้นในนามกลุ่มก็ได้ เช่น สร้างขึ้นในนามของ design firm design studio designer-collaborative หรือ artist-initiative เป็นต้น
2. คำอธิบาย / ชี้แจงที่ชัดเจนประกอบผลงานในข้อ 1 ในรูปแบบของรายงานผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) ตามคำจำกัดความ ที่วิเคราะห์ให้เห็นว่าเป็นผลงานที่ทำให้เกิดการพัฒนาและความก้าวหน้าทางวิชาการ หรือเสริมสร้างความรู้หรือก่อให้เกิดประโยชน์ต่อสาขาวิชาหนึ่งๆ หรือหลายสาขาวิชาได้อย่างไร ในแง่ใด โดยอาจมีการแสดงหลักฐานเป็นรายละเอียดต่างๆ ที่แสดงให้เห็นว่ามีบุคคลอื่นเห็นคุณค่าของงานออกแบบผลงานนั้นเพิ่มเติม เช่น การเขียนวิจารณ์โดยนักวิจารณ์ การถูกอ้างอิงในผลงานวิชาการอื่น การถูกอ้างอิงโดยนักวิจารณ์ เป็นต้น

การนับผลงาน
ผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) 1 โครงการพร้อมรายงานผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) 1 เล่มนับเป็นผลงานวิชาการ 1 ผลงาน
(เทียบเท่างานวิจัย 1 เรื่องของสาขาอื่นๆ)

การเผยแพร่
ผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) ทั้งงานออกแบบเชิงพาณิชย์ที่มีผู้ว่าจ้างและได้รับค่าตอบแทนหรืองานออกแบบที่ไม่มีผู้ว่าจ้างและไม่ได้รับค่าตอบแทน
มีวิธีการเผยแพร่สู่สาธารณชนในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งหรือหลายรูปแบบประกอบกัน ดังนี้
1. งานออกแบบที่พิมพ์เป็นจำนวนน้อยด้วยระบบพิมพ์ดิจิทัลตามสั่ง (digital printing on-demand) หรือพิมพ์ด้วยเทคนิคอื่น หรือพิมพ์เป็นจำนวนมากโดยโรงพิมพ์ (Printing House) หรือสำนักพิมพ์ (Publishing House) ถูกเผยแพร่ไปยังกลุ่มเป้าหมายตามวัตถุประสงค์ของงานออกแบบ
2. งานออกแบบที่เป็นสื่อดิจิทัลหรือสื่ออิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ ถูกเผยแพร่ไปยังกลุ่มเป้าหมายตามวัตถุประสงค์ของงานออกแบบในรูปแบบของซีดีรอม
ดีวีดี การออกอากาศทางโทรทัศน์ หรือเว็บไซต์ ฯลฯ
3. งานออกแบบในรูปแบบของงาน 3 มิติ เช่น ผลิตภัณฑ์ บรรจุภัณฑ์ สื่อการสอน กราฟิกในสภาพแวดล้อม ฯลฯ ถูกเผยแพร่ไปยังกลุ่มเป้าหมายตามวัตถุประสงค์ของงานออกแบบ
4. การเผยแพร่โดยเป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการศิลปะหรือการออกแบบในประเทศหรือต่างประเทศ
5. การเผยแพร่ลักษณะอื่นๆ ที่เป็นไปอย่างกว้างขวาง
ทั้งนี้ การเผยแพร่ดังกล่าวให้แสดงหลักฐานเป็นเอกสาร ภาพถ่าย ภาพวีดิทัศน์ หรือการบันทึกการเผยแพร่ด้วยสื่ออิเล็กทรอนิกส์ตามความเหมาะสม

รายงานผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) ไม่จำเป็นต้องมีการเผยแพร่ต่อสาธารณชน

สถานที่เผยแพร่
.............................................

การประเมินคุณค่า (ตัวชี้วัด / ระดับคุณค่า)
ลักษณะคุณภาพ 3 ระดับ
ระดับดี เป็นผลงานใหม่ หรือเป็นการนำสิ่งที่มีอยู่แล้วมาประยุกต์ด้วยวิธีการใหม่ๆ และผลงานนั้นก่อให้เกิดประโยชน์ในด้านใดด้านหนึ่ง
ระดับดีมาก ใช้เกณฑ์เดียวกับระดับดี และต้อง
1. ได้รับการรับรองโดยองค์กรทางวิชาการ/องค์กรทางวิชาชีพ หรือหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้องในสาขาวิชานั้นหรือ
2. เป็นผลงานที่สร้างสรรค์และเป็นที่ยอมรับของผู้เชี่ยวชาญในสาขาวิชานั้นๆ
ระดับดีเด่น ใช้เกณฑ์เดียวกับระดับดีมาก และต้องเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปในวงวิชาการและ/หรือวงวิชาชีพทั้งในระดับชาติ และ/หรือระดับนานาชาติ

ระบบการจัดการความรู้จากงานสร้างสรรค์
สถาบันฯ มอบหมายให้หน่วยงานที่รับผิดชอบด้านการจัดการความรู้นำผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) และ/หรือรายงานผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) ไปดำเนินการให้เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ผ่านสื่อต่างๆ ตามความเหมาะสม

หัวข้ออื่นๆ ที่อาจเกี่ยวข้อง:
คณะกรรมการพิจารณาประเมินคุณค่าผลงานสร้างสรรค์ทางศิลปะ (ระบบและกลไก)
สถาบันฯ มีการแต่งตั้งคณะกรรมการพิจารณารับรองคุณภาพผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) ตามที่เห็นสมควร
ข้อเสนอแนะ: สภาคณบดีทางศิลปะแต่งตั้งคณะกรรมการทางด้านศิลปะและการออกแบบเพื่อให้สถาบันต่างๆ สามารถเชิญเป็น
คณะกรรมการประเมินคุณภาพได้

กรรมสิทธิ์และลิขสิทธิ์
ข้อเสนอแนะ: สภาคณบดีทางศิลปะจัดสัมมนาเรื่องลิขสิทธิ์และสิทธิบัตรที่เกี่ยวข้องกับงานศิลปะและงานออกแบบ

การประเมินคุณภาพการศึกษา
ข้อเสนอแนะ: สภาคณบดีทางศิลปะจัดประชุมระหว่างสถาบันการศึกษา สกอ. สมศ. และหน่วยงานด้านประกันคุณภาพที่เกี่ยวข้อง

กลุ่มที่ 2
สาขาทัศนศิลป์และวิจิตรศิลป์
วันที่ประชุม 3 เมษายน 2552
รายชื่อคณะทำงานที่เข้าร่วมประชุมครั้งที่ 1
1.ศ.สุชาติ เถาทอง
2.รศ.อิทธิพล ตั้งโฉลก
3.รศ.สรรณรงค์ สิงหเสนี
4.รศ.กันจณา ดำโสภี
5.ผศ.เกียรติการุณ ทองพรมราช
6.ผศ.เสริมศักดิ์ สุขเปี่ยม
7.ผศ.ชำนาญ เล็กบรรจง
8.อ.วิเชษฐ์ จันทร์คงหอม
9.อ.นุชนาฏ ใจกล้า
10.อ.อุทิศ อติมานะ
11.อ.วรรณรางค์ เล็กอุทัย (แทน)

คำจำกัดความ
งานสร้างสรรค์หมายถึงการทำงานศิลปะที่มีกระบวนการทำงานเป็นระบบ

รูปแบบ / คุณสมบัติของผลงาน
ผลงานเช่น จิตรกรรม ประติมากรรม ภาพพิมพ์ ศิลปะสื่อผสม สื่อศิลปะ และอื่นๆ
โดยอาจสร้างขึ้นในนามของตนเองหรือกลุ่ม
(1) เป็นงานสร้างสรรค์ใหม่
(2) เป็นงานต้นแบบ แสดงอัตลักษณ์ของผู้สร้างสรรค์
(3) เป็นงานที่ปฏิบัติด้วยตนเอง หรือเป็นผู้ควบคุมให้เป็นไปตามแนวคิดและจุดมุ่งหมายของผู้สร้างสรรค์

การนับผลงาน
หมายถึง ตัวผลงานสร้างสรรค์และเอกสารประกอบการสร้างสรรค์ที่แสดงเนื้อหา แนวความคิด รูปแบบ เทคนิคและวิธีการดำเนินการสร้างสรรค์อย่างมีระบบ
คุณสมบัติที่แสดงถึงความเป็นชิ้นงาน
- ใช้จำนวน “ชิ้น”งาน เป็นฐานในการนับ
- ใช้จำนวน “ชุด” ผลงาน เป็นฐานในการนับ
- ใช้จำนวน “นิทรรศการ” เป็นฐานในการนับ
- ใช้จำนวน “โครงการ” เป็นฐานในการนับ
- นับโดยใช้ผลงานที่เสร็จสมบูรณ์และเผยแพร่ไปแล้ว หรือกำลังเผยแพร่เท่านั้นเป็นฐานในการนับเป็นชิ้นงาน
- ประเด็นของขนาด(เล็ก-ใหญ่) เป็นฐานในการนับ
- กรณีเป็นการทำงานร่วมกันของศิลปินมากกว่าหนึ่งคน ใช้ปริมาณเนื้องานเป็นฐานในการนับ

การเผยแพร่
หมายถึง การจัดแสดงผลงานสร้างสรรค์สู่สาธารณะ และมีเอกสารสิ่งพิมพ์เผยแพร่ เช่น สูจิบัตร หรือสื่ออื่นๆที่เป็นหลักฐานยืนยัน

สถานที่เผยแพร่
หมายถึง สถานที่จัดแสดงผลงานสร้างสรรค์ที่เป็นที่ยอมรับน่าเชื่อถือ เช่น หอศิลป์ของรัฐและเอกชน หอศิลป์ประจำจังหวัด หอศิลป์มหาวิทยาลัย หรือพื้นที่สาธารณะ และอินเตอร์เนท เป็นต้น

การประเมินคุณค่า (ตัวชี้วัด / ระดับคุณค่า)
ตัวชี้วัดหลัก คือ การประเมินคุณค่าทางศิลปะของผลงาน โดยผู้ทรงคุณวุฒิ หรือผู้เชี่ยวชาญทางศิลปะ นักวิชาการทางศิลปะ ฯลฯ ในรูปคณะกรรมการ หรือคณะอนุกรรมการ จำนวนไม่เกิน 5 คน หรือไม่น้อยกว่า 3 คน
ตัวชี้วัดรอง คือ การประเมินภูมิหลังด้านการสร้างสรรค์ของผู้สร้างสรรค์
(1) การเผยแพร่ผลงานสร้างสรรค์ พิจารณาถึงความสำคัญของนิทรรศการ จำนวนครั้ง ขนาดของนิทรรศการ และความน่าเชื่อถือขององค์กร/ หน่วยงาน / กลุ่มบุคคล / บุคคลผู้จัดนิทรรศการ
(2) การได้รับรางวัลในระดับชาติ ระดับนานาชาติ ได้รับเชิญเข้าร่วมแสดงงาน หรือได้รับคัดเลือกให้นำเสนอผลงานในระดับชาติ หรือระดับนานาชาติ
(3) การได้รับการประกาศเกียรติคุณยกย่องให้เป็นศิลปินในระดับต่างๆ เช่น ศิลปินแห่งชาติ ศิลปินชั้นเยี่ยม และศิลปินเกียรติยศอื่นๆ

ระดับคุณค่างาน
ระดับดี เป็นผลงานใหม่ หรือเป็นการนำสิ่งที่มีอยู่แล้วมาประยุกต์ด้วยวิธีการใหม่ๆ และผลงานนั้นก่อให้เกิดประโยชน์ในด้านใดด้านหนึ่ง
ระดับดีมาก ใช้เกณฑ์เดียวกับระดับดี และต้อง
1. ได้รับการรับรองโดยองค์กรทางวิชาการ/องค์กรทางวิชาชีพ หรือหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้องในสาขาวิชานั้นหรือ
2. เป็นผลงานที่สร้างสรรค์และเป็นที่ยอมรับของผู้เชี่ยวชาญในสาขาวิชานั้นๆ
ระดับดีเด่น ใช้เกณฑ์เดียวกับระดับดีมาก และต้องเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปในวงวิชาการและ/หรือวงวิชาชีพทั้งในระดับชาติ และ/หรือระดับนานาชาติ

ระบบการจัดการความรู้จากงานสร้างสรรค์
หมายถึง การนำความรู้ที่ได้จากงานสร้างสรรค์เผยแพร่สู่สาธารณชน

กรรมสิทธิ์และลิขสิทธิ์
กรรมสิทธิ์และลิขสิทธิ์ของผลงานสร้างสรรค์และเอกสารประกอบการสร้างสรรค์เป็นของศิลปินผู้สร้างสรรค์

กลุ่มที่ 3
สาขา สาขาทัศนศิลป์และวิจิตรศิลป์
วันที่ประชุม 3 เมษายน 2553
รายชื่อคณะทำงานที่เข้าร่วมประชุมครั้งที่ 1
1. รศ. ปริญญา ตันติสุข ประธาน
2. ศ. ปรีชา เถาทอง ที่ปรึกษา
3. ผศ. วุฒิกร คงคา เลขาฯ
4. อ. ธเนศ อ่าวสินธุ์ศิริ เลขาฯ
5. รศ. อารยา ราษฎร์จำเริญสุข กรรมการ
6. อ. อรอนงค์ กลิ่นศิริ กรรมการ
7. ผศ. อริยา สุอังคะวาทิน กรรมการ
8. ดร.วุฒิพงษ์ โรจน์เขษมศรี กรรมการ
9. อ. ภานุ สรวยสุวรรณ กรรมการ
10. อ. สุชาติ ทองสีมา กรรมการ

คำจำกัดความ
งานสร้างสรรค์หมายถึง ผลงานด้านศิลปะ (ตามคำนิยามผลงานทางวิชาการในลักษณะอื่น ของประกาศ ก.พ.อ. เรื่องหลักเกณฑ์และวิธีพิจารณาแต่งตั้ง
บุคคลให้ดำรงตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์ รองศาสตราจารย์ และศาสตราจารย์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2550 หน้า 49)

รูปแบบ / คุณสมบัติของผลงาน
ผลงานด้านศิลปะที่มีคุณค่าเป็นที่ยอมรับในวงวิชาชีพศิลปะ

การนับผลงาน
ก. คุณสมบัติที่แสดงถึงความเป็นชิ้นงาน (กรณีนับที่ตัวผลงานสร้างสรรค์)
ข. คุณสมบัติที่แสดงถึงความเป็นชิ้นงาน (กรณีนับเอกสารประกอบผลงานสร้างสรรค์)
การใช้ดรรชนี ข้อ ก และ ข เป็นตัววัดการนับผลงานด้านศิลปะในเชิงปริมาณไม่มีความสอดคล้องกับลักษณะเฉพาะของศาสตร์สาขานี้ และทำให้เกิดข้อผิดพลาดในการชี้วัดคุณภาพ เสนอให้พิจารณาหาเกณฑ์ในเชิงคุณภาพ

การเผยแพร่
การนำผลงานด้านศิลปะสู่สาธารณะโดยมีการจัดการการนำเสนออย่างเป็นระบบ และมีการประเมินคุณค่าการนำเสนออันเป็นที่ยอมรับในวงวิชาชีพศิลปะ

สถานที่เผยแพร่
สถานที่ที่มีความเหมาะสมและสอดคล้องกับผลงานด้านศิลปะและการนำเสนอนั้นๆ

การประเมินคุณค่า (ตัวชี้วัด / ระดับคุณค่า)
ตัวชี้วัด : คุณค่าของผลงานด้านศิลปะ
วิธีการประเมินคุณค่าของผลงานด้านศิลปะ จำแนกเป็นลักษณะใหญ่ๆ ดังนี้
1. การประเมินโดยผ่านการพิสูจน์ เช่น การได้รับรางวัลหรือได้รับเชิญจากสถาบัน/องค์กรอันเป็นที่ยอมรับในวงวิชาชีพศิลปะ หรือ
2. การประเมินโดยผ่านการพิจารณาคุณค่าจากผู้ทรงคุณวุฒิทางศิลปะ หรือ
3. นำเสนอผลงานด้านศิลปะ ข้อมูลและการอธิบายความเพื่อให้เกิดความเข้าใจในคุณค่าของผลงานด้านศิลปะนั้น

ระบบการจัดการความรู้จากงานสร้างสรรค์
หมายถึงการเผยแพร่ผลงานด้านศิลปะ การจัดกิจกรรมอันก่อให้เกิดความรู้ต่อเนื่องจากผลงานด้านศิลปะ และนำความรู้ที่ได้สู่สาธารณะและกลุ่มเป้าหมาย

หัวข้ออื่นๆ ที่อาจเกี่ยวข้อง:
คณะกรรมการพิจารณาประเมินคุณค่าผลงานสร้างสรรค์ทางศิลปะ (ระบบและกลไก)
เสนอแนะให้สภาฯ จัดตั้งทำเนียบผู้ทรงคุณวุฒิสาขาศิลปะเพื่อเป็นกลไกในการประเมินคุณค่าผลงานด้านศิลปะ การขอทุน และการขอกำหนดตำแหน่งทางวิชาการ รวมถึงการประกันคุณภาพการศึกษา
การพิจารณา
1. องค์กร/ผู้สร้างสรรค์ผลงานด้านศิลปะยื่นเสนอขอตำแหน่งวิชาการ ขอทุน และการประเมินคุณภาพของผลงานด้านศิลปะต่อคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิเพื่อกำหนดตำแหน่งวิชาการ ให้ทุนสนับสนุนการสร้างสรรค์ผลงานด้านศิลปะ และการประกันคุณภาพการศึกษา
2. ผู้ทรงคุณวุฒิทำการคัดสรรผู้ผลิตผลงานด้านศิลปะที่มีคุณภาพเป็นที่ยอมรับในวงวิชาชีพเพื่อกำหนดตำแหน่งวิชาการและให้ทุนสนับสนุนการสร้างสรรค์ผลงานด้านศิลปะ
3. กรณีผู้สร้างสรรค์ผลงานศิลปะเป็นผู้ทรงคุณวุฒิเป็นที่ยอมรับในวงวิชาชีพศิลปะ อาทิ ศิลปินแห่งชาติ ศิลปินชั้นเยี่ยมจากการแสดงศิลปกรรม
แห่งชาติ ถือผลงานสร้างสรรค์ของบุคคลากรเหล่านี้อยู่ในเกณฑ์คุณภาพโดยอัตโนมัติ

กรรมสิทธิ์และลิขสิทธิ์
ให้เป็นไปตาม “พระราชบัญญัติคุ้มครองวรรณกรรมและศิลปกรรม พ.ศ. 2474”“...กำหนดให้ลิขสิทธิ์ได้รับความคุ้มครองทันทีโดยอัตโนมัตินับแต่ได้สร้างสรรค์งานขึ้น...”

กลุ่มที่ 4
สาขา การแสดง ดนตรี และแฟชั่น
วันที่ประชุม 3 เมษายน 52

รายชื่อคณะทำงานที่เข้าร่วมประชุมครั้งที่ 1
1. รศ. ฉันทนา เอี่ยมสกุล (นาฏศิลป์ไทย) ม. ธรรมศาสตร์
2. อ. รุ่งวิทย์ ลัคนทิน (พัสตราภรณ์) ม. ธรรมศาสตร์
3. อ. จารุนี อารีรุ่งเรือง (การแสดง) ม. ศรีนครินทรวิโรฒ
4. คุณ ธีราภรณ์ น่ำทอง (ผู้แทน รศ. ดร.บุษกร สำโรงทอง) (ดุริยางฯ) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ข้อเสนอแนะ
จากข้อสรุปของผู้เข้าร่วมประชุมทั้ง 4 ท่าน เห็นพ้องต้องกันว่าการประชุมเพื่อดำเนินการจัดทำเกณฑ์งานสร้างสรรค์ในครั้งนี้ มีความไม่พร้อมที่จะสรุปประเด็นให้ได้ตามเป้าหมายของโครงการ เนื่องจาก
1. มีตัวแทนคณาจารย์น้อยเกินไป คือ ทางด้านนาฏศิลป์ 1 ท่าน การแสดง 1 ท่าน เท่านั้น สำหรับทางด้านพัสตราภรณ์ มีธรรมชาติของการสร้างสรรค์งานแตกต่างจากกลุ่มการประชุมย่อย
2. ควรมีการแบ่งกลุ่มการประชุมแยกให้ชัดเจนในแต่ละด้าน ได้แก่
2.1 กลุ่มดนตรี
2.2 กลุ่มนาฏศิลป์
2.3 กลุ่มการแสดงและการออกแบบเพื่อการแสดง
ทั้งนี้ควรมีตัวแทนแต่ละกลุ่มที่มีจำนวนมากพอที่จะเป็นตัวแทนของคณาจารย์จากมหาวิทยาลัยทั่วประเทศ เพราะข้อสรุปที่ได้จากการประชุมเกณฑ์งานสร้างสรรค์มีผลกับทุกสถาบัน

คำจำกัดความ / คำนิยาม
ผลงานวิชาการ (งานสร้างสรรค์) ทางด้านศิลปะ หมายถึง งานศิลปะหรืองานออกแบบ เช่น งานทัศนศิลป์ งานออกแบบภายใน งานออกแบบนิเทศศิลป์ งานออกแบบแฟชั่นและสิ่งทอ ตลอดจนผลงานสร้างสรรค์ศิลปะการแสดง เช่น ดนตรี นาฏศิลป์ การละคร และการออกแบบเพื่อการแสดง เป็นต้น ที่ประกอบไปด้วยตัวผลงานจำนวน 1 ผลงานหรือหลายชิ้นโดยนับเป็นผลงานทางวิชาการ (งานสร้างสรรค์) 1 ผลงาน และบทวิเคราะห์ที่อธิบายและชี้ให้เห็นว่างานดังกล่าวทำให้เกิดความก้าวหน้าทางวิชาการหรือเสริมสร้างองค์ความรู้ หรือให้วิธีการที่จะเป็นประโยชน์ต่อสาขาวิชานั้น และแสดงถึงความสามารถในการบุกเบิกในสาขาวิชานั้นโดยอาจมีรายละเอียดต่างๆ ที่แสดงให้เห็นคุณค่าของผลงานเพิ่มเติม ทั้งนี้ ต้องไม่เป็นงานศิลปะหรืองานออกแบบที่ทำเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาเพื่อรับปริญญาหรือประกาศนียบัตรใดๆ

รูปแบบ / คุณสมบัติของผลงาน
เป็นการสร้างสรรค์ผลงานด้านศิลปะการแสดง ที่ผ่านกระบวนการสร้างสรรค์อย่างเป็นระบบ และสามารถจัดแสดงเผยแพร่สู่สาธารณชน

การนับผลงาน
ก. คุณสมบัติที่แสดงถึงความเป็นชิ้นงาน (กรณีนับที่ตัวผลงานสร้างสรรค์)
การประดิษฐ์คิดค้นการแสดง ในรูปแบบต่างๆ เช่น งานดนตรี นาฏศิลป์ งานละคร หรือการออกแบบเพื่อการแสดง ที่เป็นการสร้างใหม่ เป็นงานต้นแบบและแสดงอัตลักษณ์ของผู้สร้างสรรค์
ข. คุณสมบัติที่แสดงถึงความเป็นชิ้นงาน (กรณีนับเอกสารประกอบผลงานสร้างสรรค์)
เป็นผลงานที่มีเอกสารประกอบผลงานสร้างสรรค์ ซึ่งอธิบายถึงกระบวนการสร้างสรรค์อย่างมีระบบ ตั้งแต่แนวคิด แรงบันดาลใจ ที่มา หรือข้อมูลเบื้องต้น ตลอดจนขั้นตอนการสร้างสรรค์งานจนกระทั่งได้ผลสำเร็จของงานในรูปแบบการแสดงซึ่งเผยแพร่สู่สาธารณชน
องค์ประกอบของงานสร้างสรรค์ทางศิลปะเพื่อการพิจารณาและประเมิน (ขอขยายความจากเอกสารหมายเลข 3 หมวดที่ 2 หน้า 3) เรื่องหลักเกณฑ์และวิธีการพิจารณาผลงานสร้างสรรค์ทางศิลปะ
4. องค์ประกอบของงานสร้างสรรค์ทางศิลปะเพื่อการพิจารณาและประเมิน
4.1 ผลงานสร้างสรรค์ทางศิลปะ คือ ผลงานที่อยู่ในแนวทางทัศนศิลป์ เช่น วาดเส้น จิตรกรรม ประติมากรรม ศิลปะภาพพิมพ์ ศิลปะสื่อผสม และผลงานที่อยู่ในรูปแบบศิลปะการแสดง เช่น งานดนตรี งานนาฏศิลป์ งานละครและการออกแบบเพื่อการแสดง
4.2 เอกสารประกอบการสร้างสรรค์ เพื่อเป็นแนวทางให้ผู้ชมได้เข้าใจ และเข้าถึงคุณค่าของงานศิลปะนั้นๆ ตามความจำเป็น
4.3 การเผยแพร่ผลงานสู่สาธารณะ มีวิธีการเผยแพร่ดังนี้ การจัดนิทรรศการ การจัดการแสดง หรือการนำเสนอในลักษณะอื่นๆ

การเผยแพร่
จัดแสดงเผยแพร่สู่สาธารณชน ทั้งรูปแบบของการแสดงสดและ/หรือในรูปแบบการบันทึกภาพและเสียง เพื่อเผยแพร่ผ่านสื่อ

สถานที่เผยแพร่
สถานที่อันเหมาะสมต่อเนื้อหาการจัดแสดงในรูปแบบเฉพาะด้านที่สร้างสรรค์ขึ้นและมีผู้ชมการแสดง

การประเมินคุณค่า (ตัวชี้วัด / ระดับคุณค่า)
เห็นด้วยกับเอกสารหมายเลข 3 หมวดที่ 2 หน้า 3 เรื่องการประเมินคุณค่า
5. การประเมินคุณค่าของงานสร้างสรรค์ทางศิลปะ
5.1 ตัวชี้วัดหลัก คือ การประเมินคุณค่าทางศิลปะของผลงาน โดยผู้ทรงคุณวุฒิทางศิลปะ ผู้เชี่ยวชาญทางศิลปะ นักวิชาการทางศิลปะ ในรูปคณะกรรมการ หรือคณะอนุกรรมการ จำนวนไม่เกิน 5 คน หรือไม่น้อยกว่า 3 คน
5.2 ตัวชี้วัดรอง คือ การประเมินภูมิหลังด้านการสร้างสรรค์ของผู้สร้างสรรค์
(1) การเผยแพร่ผลงานสร้างสรรค์ พิจารณาถึงความสำคัญของนิทรรศการหรือการจัดแสดง จำนวนครั้ง ขนาดของนิทรรศการหรือการจัดแสดง และความน่าเชื่อถือขององค์กร/ หน่วยงาน/ กลุ่มบุคคล/ บุคคลผู้จัดนิทรรศการ
(2) การได้รับรางวัลในระดับชาติ ระดับนานาชาติ ได้รับเชิญเข้าร่วมแสดงงาน หรือได้รับคัดเลือกให้นำเสนอผลงานในระดับชาติ หรือระดับนานาชาติ
(3) การได้รับการประกาศเกียรติคุณยกย่องให้เป็นศิลปินในระดับต่างๆ เช่น ศิลปินแห่งชาติ ศิลปินชั้นเยี่ยม และศิลปินเกียรติยศอื่นๆ

ระบบการจัดการความรู้จากงานสร้างสรรค์
- มีรูปธรรมที่เป็น “ระบบ” ของการจัดการความรู้จากงานสร้างสรรค์ทางศิลปะการแสดง
- มีการจัดบรรยาย (talk) เสวนา (seminar) หรือการฝึกอบรมเชิงปฏิบัติการ (workshop) ประกอบงานสร้างสรรค์สามารถนับเป็นส่วนหนึ่งของการจัดการความรู้จากงานสร้างสรรค์ได้
- ผู้สร้างสรรค์ดำเนินการใน “ระดับบุคคล”อย่างไรในระบบการจัดการความรู้จากงานสร้างสรรค์ของตน การสร้างสรรค์ผลงานเพื่อใช้ขอตำแหน่งทางวิชาการหรือเพื่อขอทุนสร้างสรรค์ ควรมีการเรียบเรียงรายงาน การวิเคราะห์เชิงเอกสารให้ปรากฏเป็นรูปธรรมที่สุด
- ความหมายและความเกี่ยวข้องกับความเป็น “นวัตกรรมการเรียนการสอน” (อ้างเอกสาร QA วก 002 ม.กรุงเทพ ข้อ 7) ของงานสร้างสรรค์ (งานทัศนศิลป์หรืองานออกแบบ ตลอดจนศิลปะการแสดง) ในฐานะที่ผู้สร้างสรรค์เป็นอาจารย์ระดับมหาวิทยาลัย ควรนำไปใช้ประโยชน์ในทางการศึกษา